แต่นิทานความรักบางเรื่องอาจมีความแปลกและแตกต่างออกไป เช่น นิทานเจ้าชายกบ หรือ เจ้าหญิงเงือกน้อย ที่ตัวละครฝ่ายหนึ่งไม่ใช่หนุ่มหล่อสาวสวย แต่กลับเป็นกบ หรือ คนครึ่งปลา ซึ่งถือได้ว่าเป็นนิทานที่ท้าทายกรอบความคิดแบบเดิม ๆ ในสมัยก่อนมาก
หนูตัวหนึ่งวิ่งเที่ยวเล่นไปตามเส้นทางเสด็จของพระราชา...อ่านต่อ
แม่ไก่เป็นครูที่สัตว์ทั้งหลายเคารพนับถือ ไม่ว่าจะเป็นบรรดาเป็ด นกนางแอ่น และนกหัวขวาน...อ่านต่อ
" คุณแม่คนสวยกำชับด้วยความเป็นห่วง ลูกสาวตัวน้อยก็ตอบรับและสัญญา แล้วออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง
วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวนาคนหนึ่งเดินมาพบงูนอนขดตัวแข็งทื่อใกล้ตาย เพราะสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ ชาวนารู้สึกสงสารจึงอุ้มงูไว้แล้วนำกลับบ้านด้วย เมื่อมาถึงบ้าน ชาวนาก็ก่อกองไฟเพื่อให้ความอบอุ่น แต่เมื่องูได้สติก็เข้าฉกชาวนาจนถึงแก่ความตายทันที
วันนั้นสิงโตเจ้าเล่ห์เลยมีเหยื่อให้กินแบบไม่ต้องออกแรงวิ่งอย่างที่เคยเป็น ส่วนเจ้าลาโง่ก็เที่ยวเล่าเรื่องที่ตนทำกับสิงโตอย่างโอ้อวดไปทุกที่ที่เดินผ่าน โดยไม่รู้เลยว่าสัตว์อื่นต่างหัวเราะเยาะที่มันโดนเจ้าป่าหลอกใช้เอาเสียงประหลาด ๆ มาสร้างผลประโยชน์ให้แก่ตนเอง "เสียงคำรามประหลาด ๆ นั่นคือเสียงของเจ้าลานี่หรอกหรือ" กวางหนุ่มบ่นกับหมูป่า พร้อมหันมาหัวเราะเยอะในความโง่ของเจ้าลาตัวนั้นกัน
สิงโตถามแกะว่า "ลมหายใจข้ามีกลิ่นเป็นอย่างไรบ้าง"...อ่านต่อ
อินทรีโฉบลงมาบนพื้นดินด้วยปีกอันทรงพลังและตะปบลูกแกะตัวหนึ่ง...อ่านต่อ
มีช้างตัวหนึ่งเที่ยวเดินเอางวงดึงกิ่งไม้และใบไม้มาเหยียบย่ำ...อ่านต่อ
นิทานอีสปเรื่อง : สุนัขจิ้งจอกในดงหนาม
"เจ้าจะไม่รับผิดเรื่องนี้ก็ได้ แต่ข้ารู้นะว่าเมื่อปีกลาย เจ้าได้พูดว่าร้ายข้าลับหลัง ทำให้ข้าเสียชื่อเสียง และสัตว์ตัวอื่นก็พาลจะเกลียดข้ากันไปหมด เจ้าต้องถูกลงโทษ !
ในปีแรก ๆ นิทานความรักที่ผมแต่ง มีโครงสร้างของเรื่องราวไม่ต่างไปจากนิทานอมตะทั้งหลาย คือเป็นนิทานความรัก ที่มีเจ้าหญิง เจ้าชาย พ่อมด แม่มด และมีอุปสรรคบางอย่างที่ต้องฝ่าฟัน แต่เมื่อผมแต่งนิทานไปหลาย ๆ ปี และเริ่มมีความเป็นนักแต่งนิทานมืออาชีพมากขึ้นเรื่อย ๆ นิทานรักของสองเรา ผมจึงท้าทายตัวเอง ด้วยการแต่งนิทานรักสุดพิลึก เพื่อท้าทายตัวเองด้วยเงื่อนไขบางอย่าง ซึ่งทำให้การแต่งนิทานยากขึ้น แต่ได้นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรักที่สนุก….แบบไม่ซ้ำซาก
นิทานอีสปเรื่อง : สิงโตโลภมากกับกระต่ายป่า
นิทานอีสปเรื่อง : หมาป่าท้องแก่กับหมู